Wat een prachtige term om een beweging te duiden die al geruime tijd in meerdere van onze colleges wordt vorm gegeven. Die aanduiding past in mijn ogen niet alleen bij het doel van een practoraat maar spreekt bovenal tot mijn verbeelding.

En dan natuurlijk: De reis, die soms meer als ontdekkingstocht voelt, trekt langs geëigende praktijken maar ook nog onontgonnen gebied en nog niet eerder blootgelegde bronnen. Die ontdekkingen zijn op zichzelf telkens kleine kampvuur momenten na vaak veel omzwervende bewegingen en fungeren tijdens de reis als brandstof voor het elke dag weer opnieuw de rugzak omhangen en op pad gaan. Maar het is de uiteindelijke aaneenrijging van die afzonderlijke verhalen die de kracht in zich draagt van wat een goed reisverslag maakt. De kracht van de verwondering, het verbreden van de horizon, de gedeelde ervaring, het kennismaken met andere culturen, de blaren in de schoenen, het ontmoeten van andere reizigers die tijdelijk mee oplopen, de mooie herinneringen maar bovenal bij thuiskomst de kracht van de (her)waarding van wat ‘home’ heet. 

Ik gun ons onderwijs in navolging van deze eerste pioniers nog veel meer ontdekkingsreizigers. Daarmee heel veel mooie reizen en daaruit volgend heel veel mooie avonturen om met anderen te delen. Want dat maakt ontdekkingsreizen zo waardevol. Dat ze anderen ook tot de verbeelding kunnen doen spreken. Dit reisverslag vanuit de practoraten van het ROC van Amsterdam - Flevoland vertelt een aantal van die doorleefde verhalen en hoopt daarmee te inspireren tot het aangaan van weer nieuwe reizen naar omgevingen bol van potentiële vondsten. 

Naar het centrum van ontdekking. 

 Een ontdekkingscentrum

(het; m,v; meervoud: practoraten)

Prac-to-raat

Allereerst:

Ik visualiseer de geneugten van de ontdekkingsreis. Een zorgvuldig samengestelde groep ontdekkingsreizigers met bij aanvang een vaak nog redelijk primitieve routekaart scant haar omgeving en gaat verwachtingsvol op weg.